اثر سطوح انرژی و پروتئین جیره بر عملکرد رشد و پروار بزغاله های بومی

به منظور بررسی اثر سطوح انرژی و پروتئین جیره بر عملکرد رشد و پروار بزغاله­های نر از شیرگرفته، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با چیدمان فاکتوریل 3×3 با استفاده از 54 رأس بزغاله انجام شد. بزغاله ها با نه جیره آزمایشی با سه سطح انرژی (e) قابل متابولیسم 4/2e، 8/2e و 2e مگاکالری در کیلوگرم ماده خشک و سه سطح پروتئین (e) خام 14p، 8/16p و 12p درصد به مدت 90 روز تغذیه شدند. نسبت انرژی به پروتئین جیره های مصرفی به ترتیب معادل 1، 2/1 و 8/0 برابر استاندارد nrc بود. در مدت اجرای آزمایش، خوراک مصرفی روزانه ثبت و ضریب تبدیل خوراک و افزایش وزن روزانه بزغاله های پرواری تعیین شد. نتایج نشان داد بیشترین و کمترین وزن نهائی پروار و افزایش وزن روزانه بزغاله ها به ترتیب در جیره های با نسبت 8/16p:8/2e و 14p:2e   و با مقادیر 7/35 و 5/32 کیلوگرم مشاهده شد (05/0>p). کمترین و بیشترین مقدار ماده خشک مصرفی روزانه به ترتیب در جیره های با نسبت 8/16p:8/2e و 12p:2e  و به میزان 788 و 970 گرم مشاهده شد (05/0>p). کم ترین ( بهینه ترین) و نامناسب­ترین ضریب تبدیل خوراک به ترتیب با مصرف جیره­های با نسبت 8/16p:8/2e و 12p:2e  و با مقادیر 9/6 و 5/10 حاصل شد (05/0>p). با توجه به نتایج بدست آمده در این آزمایش، می­توان گفت انرژی و پروتئین پیشنهادی nrc برای این اکوتیپ مناسب است.